-
1 zgub|ić
pf Ⅰ vt 1. (stracić) to lose [pieniądze, klucz, rękawiczki]- wczoraj zgubiłam parasol yesterday I lost my umbrella ⇒ gubić2. książk. (narazić) to be sb’s undoing książk., to bring [sb] to ruin książk.- zgubiła go zachłanność his greed was his undoing a. brought him to ruin- zgubiła go fałszywym oskarżeniem her trumped-up accusations brought him to ruin ⇒ gubić3. pot. (zmylić) zgubić pościg to shake off one’s pursuer(s) ⇒ gubić 4. (zabłądzić) zgubić szlak to get lost, to lose one’s a. the way- zgubiła z oczu ścieżkę she lost sight of the path ⇒ gubić5. przen. to lose- zgubić myśl to lose one’s train of thought- zgubić rytm/takt to lose the beat, to be out of step- zgubić wątek to lose the thread ⇒ gubićⅡ zgubić się 1. (zabłądzić) to get lost, to lose one’s way- zgubili się w lesie they got lost in the woods ⇒ gubić się2. przen. (stracić orientację) to get lost a. confused- czytaj wolniej, zgubiłam się read more slowly, I’m lost ⇒ gubić się3. (stracić się z oczu) to lose sight of each other- zgubili się w tłumie they lost sight of each other in the crowd ⇒ gubić się4. pot. (zapodziać się) to get lost, to be mislaid- gdzieś mi się zgubiły te zdjęcia I’ve mislaid the photos ⇒ gubić się5. (sprowadzić na siebie nieszczęście) to bring about one’s own downfall książk.■ lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć przysł. (it’s) better to lose with a wise man than win with a fool książk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgub|ić
См. также в других словарях:
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
